Ας σταματήσουμε να αναρωτιώμαστε τί προκαλεί τον αυτισμό και ας ασχοληθούμε με τις επιπτώσεις του στη ζωή μας.

Άπειρες συζητήσεις με ειδικούς, με φίλους, με άλλους γονείς παιδιών που συναντάμε έξω απο τα κέντρα παρέμβασης. Με κάθε πρόσωπο που σχετίζεται με τον αυτισμό σε κάποιο βαθμό, εμείς δεν χάνουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε κουβέντα για τους λόγους που ο καθένας μας νομίζει οτι είναι η αιτία για τον αυτισμό του παιδιού του.

Δεν είναι λίγες οι φορές, που τα συμπεράσματα στο τέλος της κουβέντας είναι πως μερικοί ενοχοποιούν τόσο τον εαυτό τους σε σημείο που δεν έχουν μια λειτουργική σχέση με το παιδί τους. Τα βάζουν με το παιδί και καταστρέφουν την σχέση τους ή βρίσκουν κάτι να κατηγορήσουν και ασχολούνται σχεδόν εμμονικά με εκείνο.

Κάπως έτσι συνειδητοποίησα έστω και αργά οτι δεν θέλω να είμαι κ εγώ έτσι. Δεν θέλω να παρασυρθώ και να ασχολούμαι με το ζήτημα και όχι με το παιδί μου. Δεν με βοηθάει σε τίποτα να ψάχνω να βρώ τον "δολοφόνο" όταν το παιδί μου είναι δίπλα μου αν και στον κόσμο του.

Μέρα με τη μέρα άφηνα στην άκρη τα σενάρια και έβαλα στόχο να πλησιάσω το παιδί μου. Να δώ τί περιμένει απο μένα και να του το δώσω! Και λίγο λίγο μέσα σε ένα καλοκαίρι χτίσαμε μια σχέση με τους όρους του, απο μεριάς του Δημήτρη, όροι όμως που μεταβάλονται αναλόγως τα κέφια του. Εγώ αποφάσισα να είμαι εκεί να του δίνω αυτό που θέλει, να του δείχνω ότι μου αρέσει αυτό που διαλέγει κάθε φορά. Με υπομονή και αγάπη τα πράγματα εξελίχθηκαν θετικά και πλέον μου το ζητάει και λεκτικά! Λέξεις όπως "Έλα" "Θέλω" "Πεινάω" "Λαλαλά" δεν φανταζόμουν οτι θα τις πεί... Πλέον στα 6 και κάτι όταν θέλει κάτι τις λέει!

Υπομονή η λέξη κλειδί (που όταν την άκουγα ήθελα να εκραγώ)

Η τελική διάγνωση του αυτισμού ενός παιδιού επηρεάζει κάθε μέλος της οικογένειας με διαφορετικούς τρόπους. Οι γονείς/κηδεμόνες πρέπει τώρα να εστιάσουν πρωτίστως στο να βοηθήσουν το παιδί τους. Κάτι που μπορεί να προκαλέσει άγχος στον γάμο, στα άλλα παιδιά αν υπάρχουν, στην ευρύτερη οικογένεια, ξαδέρφια κλπ στην εργασία, στα οικονομικά και στις προσωπικές σχέσεις. Οι γονείς πρέπει τώρα να μεταθέσουν μεγάλο μέρος των πόρων τους σε χρόνο και χρήμα για την παροχή θεραπείας και παρεμβάσεων για το παιδί τους, αποκλείοντας άλλες προτεραιότητες. Αρχίζουν οι περικοπές και οι εντάσεις στην οικογένεια όσο αγαπημένη και να είναι. Οι ανάγκες ενός παιδιού με ΔΑΦ περιπλέκουν τις οικογενειακές σχέσεις, ειδικά με τα αδέρφια.

Ωστόσο, οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν την οικογένειά τους ενημερώνοντας τα άλλα παιδιά τους για τον αυτισμό και τις επιπλοκές που παρουσιάζει, βρίσκοντας νέα κόλπα και τρόπους να συμβιώνουν. Ζητάμε τη βοήθεια ενός κοινωνικού λειτουργού ή του παιδοψυχολόγου που βλέπει το παιδί μας στην παρέμβαση. Οι συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης για την υπόλοιπη οικογένεια βοηθάει επίσης πάρα πολύ!

Κατανοώντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα αδέρφια και βοηθώντας τα να αντιμετωπίσουν η οικογένεια βρίσκει τους ρυθμούς της αργά ή γρήγορα. Επίσης εμπλέκοντας μέλη της ευρύτερης οικογένειας μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο βοήθειας και κατανόησης. Τους εκπαιδεύουμε εν ολίγοις σε κάποια βασικά πράγματα που προάγουν την επικοινωνία μεταξύ τους και η αρχή έχει γίνει! Εγώ εστίασα στο να κάνω την ευρύτερη οικογένεια να καταλάβει οτι το παιδί μπορεί να μην μιλάει αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν ακούει! Ακούει τα πάντα και τους πρότεινα να μην μιλάνε μπροστά του σε τρίτο πρόσωπο. Σίγουρα παίρνει χρόνο αυτό το τελευταίο γιατί προσωπικά παρατήρησα έντονη αντίσταση για καιρό.. (Δεν έχει τίποτα το παιδί, είστε υπερβολικοί, δεν του μιλάτε γι' αυτο δεν μιλάει, πάλι σας βασάνισε το παιδί σήμερα;)

Όπως και να 'χει εμείς που αποκτάμε γνώσεις οφείλουμε να τους ενημερώνουμε να τους μαθαίνουμε για να μην μεγαλώνει η απόσταση με το παιδί. Η σχέση του με τους συγγενείς είναι τόσο σημαντική και αυτό δεν το καταλαβαίνουν πολλοί γονείς που απο φόβο απόρριψης του παιδιού, το αποκόβουν απο ξαδέρφια, απο θείους, απο νονούς απο παππούδες και γιαγιάδες. Μόνο στο παιδί κάνουμε κακό με αυτή την τακτική και πρέπει να αναθεωρήσουμε για το καλό του!